ZIBAKENAR

سودجویان که پیش از این به بهانه تأمین مصالح اجرای پروژه های عمرانی به جان رودخانه‌های گیلان افتاده بودند و ذره ذره بستر آن را می بلعیدند امروز به مراتع و چراگاه‌های استان روی آورده‌اند.

بیل‌ها بر جان سبز خاک می‌نشینند، شن و ماسه برداشت می‌شود تا انتقال ذره ذره خاک ارزشمند این دیار به سمت کارگاه‌های ساختمانی آغاز شود. بیل‌ها بر خاک ساحل دریا، بستر و حواشی رودخانه‌ها زخم پشت زخم می‌زنند تا ساخت و سازها بی شن و ماسه نمانند.

گیلان از دیرباز سرزمینی آکنده از موهبت‌های خداوندگار مهربان بوده است. گستره شکوهمند جنگل‌های سبز، رودخانه‌های روان، شالیزارها و باغ‌های سخاوتمند، تالاب و دریا گنجینه‌های ارزشمندی هستند که سالیان بسیار بر حلاوت زندگی اهالی این دیار افزوده است اما دریغ که آنچه تا کنون نصیب این طبیعت ارزشمند شده انبوه بی‌توجهی ها و سودجویی ها است.

واقعیت این است، دامنه آسیب‌های زیاده خواهی آدمیان گریبانگیر حیات می‌شود. آنها که خاک را بی رویه از بستر رودخانه‌ها به یغما برده‌اند، چشم‌های خود را بر ویرانی رودخانه‌هایی که محل زادآوری ماهیان است بسته‌اند. آنها وقوع سیلاب‌ها را ندیده می‌گیرند و گوش بر هشدارهای کارشناسان بسته‌اند.

کارشناسان برداشت بی رویه شن و ماسه را موجب به هم ریختن اکوسیستم و افت تراز بستر رودخانه‌ها می‌دانند. بی تردید افزایش برداشت شن و ماسه از بستر رودخانه‌ها و اراضی ساحلی موجب نقصان بیشتر در جریان‌های آبی شده و همچنین تخریب زیستگاه‌های ساحلی و آبی را به دنبال خواهد داشت. ضرورت نظارت بر برداشت شن و ماسه با توجه به صدماتی که رودخانه‌های گیلان را در بر گرفته و همچنین حجم خساراتی که سیلاب‌ها در سال‌های اخیر رقم زده همواره مورد تاکید کارشناسان، سازمان‌های مردم نهاد و رسانه‌های استان بوده است.

اما امروز زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که حاکی از برداشت شن و ماسه از مراتع و چراگاه‌های گیلان دارد. نکته‌ای که باید به آن توجه شود این است که برای تشکیل یک سانتیمتر خاک حدود ۲۰۰ سال زمان برآورد شده و البته باید گفت اهمیت توجه به این موضوع در سرزمینی که زندگی مردم با کشاورزی و دامپروری در هم تنیده شده صد چندان است. همه این موارد بر تشدید نظارت‌ها و سخت گیری های بیشتر در صدور مجوزها برای برداشت‌ها حکایت می‌کند