ZIBAKENAR

از کرونا چه آموخته ایم؟ 

بحث مهم این روزها کروناست ولی اکثر مطالبی که در موردش دیده و خوانده‌ایم از این منظر است که چطور آن را از بین ببریم یا در مقابل آن از خودمان محافظت کنیم. هیچ‌کس به این فکر نکرده که شاید بشود از کرونا هم چیزی آموخت. در این ستون نگاهی اخلاقی داریم به زندگی ویروسی که هیچ‌کس دوستش نداشت. با ما همراه باشید تا آموزه‌هایی اخلاقی را از زندگی کرونا بررسی کنیم. ولی قبل از آن یک بار دیگر دست‌تان را بشویید  و یک شغلم هم بزنید بد نیست. 

• کرونا، زنده به کوشش

کرونا اسیر جبریات زمانه‌اش نشده. درست است که زندگی‌اش را در بدترین جای بدن یک خفاش زشت شروع کرده ولی از همان ابتدای تولد، دست همتش را به کمر زده و در همان محیط سخت و جانکاه و افسرده‌کننده، کار کرده و زحمت کشیده تا توانسته بالاخره بعد از عرق ریختن‌های زیاد، وارد سوپ خفاش شده و از آنجا به بدن انسان‌ها برود و برای خودش معروفیتی دست و پا کند. کرونا روی کار متمرکز است. او اهل غرزدن و ناله‌کردن و لعنت‌فرستادن به شرایط نیست، کار می‌کند و جلو می‌رود؛ تکثیر می‌شود و از بدنی به بدن دیگر می‌رود. برای او موفقیت یعنی تلاش‌کردن. کرونا زنده به تلاش است.

• کرونا، زیست در اکنون

کرونا در حال زندگی می‌کند. نه حسرت گذشته‌اش را می‌خورد، نه اسیر آرزوها و خیال‌پردازی‌های آینده است. او اینجایی و اکنونی است. در لحظه رشد می‌کند، در لحظه تکثیر می‌شود و در لحظه جا‌به‌جا می‌شود. هر که خواهد گو بیا و هر که خواهد گو برو. برای کرونا فرقی نمی‌کند. خودش هم می‌داند چهار روز دیگر دوره‌اش سر می‌رسد و مهار می‌شود؛ ولی چرا غم آینده‌ای که نیامده را بخورد؟ او عاشق زندگی است و در این فرصت زیستی که بین دو عدم پیدا کرده، همه هم و غمش را به کار گرفته تا خوب و خوش و ارزشمند زندگی کند.

• کرونا، به دور از مقایسه‌ها

کرونا نه خودش را با کسی مقایسه می‌کند و نه با کسی مسابقه می‌دهد. آنفلوآنزاها از او معروف‌ترند؟ خب باشند. سرماخوردگی‌ها هر ‌سال هستند و او میهمان چند روزه است؟ خب باشد. کرونا ویترین زندگی یک ویروس دیگر را با ماهیت زندگی خودش مقایسه نمی‌کند. او متوجه است که زندگی بی‌درد و رنج بلامصداق است. هر کس برای خودش دارو و درمان و واکسنی دارد و جوری از بین می‌رود. سرماخوردگی هم در زندگی شخصی‌اش مشکلات خاص خودش را دارد. هر کس باید خودش را با گذشته خودش مقایسه کند. دیروز در بدن یک خفاش بوده‌ام و امروز جهانی را معطل خودم کرده‌ام. همین کافی نیست؟

• کرونا، عاشق عادل

کرونا همه را به یک چشم می‌بیند. برای او فرقی نمی‌کند که میزبانش شهردار است یا کارگر، پیر است یا جوان و در شهر زندگی می‌کند یا روستا یا پایتخت یا حتی در هر کجای دنیا؛ در جزیره‌ای کوچک در جنوب شرقی آسیا یا شهری بزرگ در قلب اروپا. کرونا نه جنسیت‌زده است و نه نژادپرست. او همه را به چشم انسان می‌بیند و با همه انسانی تا می‌کند. کرونا نه اهل ارزش داوری است و نه چهره و ظاهر افراد را قضاوت می‌کند. هر کس که ریه‌ای برای نفس‌کشیدن داشته باشد می‌تواند میزبان او باشد و این یعنی اینکه او بی‌غل و غش است، صاف صاف مثل کف دست (البته کف دستی که با آب و صابون خوب شسته شده باشد)

خواب به هر حال این هم واسه خودش یک نوع مطلب کرونایی از دسته مطالب است که این روزا همه جا منتشر میشه